Tempel van Jupiter (Baalbek)

De Tempel van Jupiter is een kolossale Romeinse tempel, de grootste van de Romeinse wereld, binnen het Baalbek-complex in Heliopolis Syriaca in het huidige Libanon. De tempel deed dienst als orakel en was gewijd aan Jupiter Heliopolitanus.

Het is onbekend wie de opdracht gaf tot de bouw, wie de tempel ontwierp en wanneer het werd gebouwd. Waarschijnlijk begon de bouw rond 16 v.Chr. en was hij (bijna) voltooid rond 60 n.Chr. De noordelijke en zuidelijke buitenmuur bleven onvoltooid.

Het bevindt zich aan het westelijke einde van het Grote Hof van het Romeinse Heliopolis (zoals Baalbek in de Romeinse tijd genoemd werd), op een breed stenen platform op een hoogte van 7 meter boven de enorme stenen van het fundament, waarvan er drie (de Trilithon) behoren tot de zwaarste steenblokken, die ooit in een constructie zijn gebruikt. De tempel rustte niet op de U-vormige buitenmuur.

Er was al lang activiteit van een cultus op de plek. Er was een heuvel (een tell) en de Tell Baalbek gaat ten minste 10.000 jaar terug. Er zijn verscheidene lagen van neolithische vestiging gevonden, waarschijnlijk het Prekeramisch Neolithicum.^[1] De tempel nam naar alle waarschijnlijkheid de plek in van een eerdere tempel, mogelijk met het gebruik van hetzelfde platform. In het gebied woonden Phoeniciërs (de Griekse naam voor Kanaänieten). Herodes de Grote zou er volgens Lohmann een podium gebouwd hebben.^[2]

Het was de grootste tempel aan Jupiter gewijd in het hele Romeinse Rijk. De zuilen waren 19,9 meter hoog met een diameter van bijna 2,5 meter: de grootste in de klassieke wereld. Er waren drie eeuwen nodig om dit kolossale tempelcomplex op te richten.

1. ↑ Margaret van Ess (2008), in Bulletin d'Archaeologie et d'Arcchitecture Libanaises (BAAL), p. 113
2. ↑ Daniel Lohmann en Andreas J.M Kropp, Master look at the size of those stones!, p. 39